سبک معماری

معماری دارای سبک معماری از گذشته تا به حال مانندسبک های معماری اروپایی,سبک های معماری معاصر غرب,سبک های معماری ایرانی,سبک های معماری داخلی,سبک های معماری مدرن,سبک های معماری اسلامی,سبک های معماری پست مدرن و...می باشد که در این بخش قصد داریم سبک های معماری را به شما عزیزان معرفی نماییم تا شما هم سبک خود را ایجاد کنید.

سبک معماری پارامتریک : معماری قرن بیست و یکم

تا امروز ابزار جای معمار را به عنوان خالق و تعریف کننده فضا نگرفته اند. اما آیا می توان گفت با این سرعت فزاینده و سیطره تکنیک بر همه شئون، در آینده نزدیک ابزار - و در راس همه ابزار، کامپیوتر «معماری» را از دست معماران بربایند؟
این مطلب نگاهی دارد به معماری پارامتریک و تاثیرات آن.طراحی پارامتریک یکی از رویکردهای فراگیر در فضای طراحی امروز جهان است. این روش که توسط بسیاری از معماران پیشرو نیز مورد استفاده قرار گرفته است، مبنای طراحی را بر توجه طراح به پارامترهای موثر بر طرح و روابط بین آن ها بنا نهاده است و از این حیث در مقابل روش های محصول محور فعلی قرار می گیرد. این رویکرد، معماری را وارد قلمروهای جدید فرم شناسی و روش شناسی کرده است.

معماری پارامتریک

شیوه های طراحی سنتی بر پایه خلق نمونه هایی محدود برای رسیدن به آن چه از نظر طراح بهینه تعریف می شد پایه نهاده شده اند اما آن چه در این میان کمتر مورد توجه قرار می گیرد، ارزش دادن به مولفه های (Parameters) موثر بر طراحی، در تمامی مقیاس ها و درک و تبیین روابط بین اجزای طرح و این مولفه ها بوده است. در گذشته امکانات محدود در طراحی و نمونه سازی سبب می شد تا طراح با تکیه بر اندوخته های تجربه و احساس خود، از میان دریایی از جواب های ممکن، تعداد بسیار محدودی از پاسخ های نزدیک به نتیجه مطلوب را صید کند. اما با رشد ابزارهای پردازش (Computation) و امکان تسلط طراح بر تمامی مقیاس های طراحی در یک زمان واحد، تمرکز از تولید محصول به سمت شناخت عوامل موثر بر طراحی و بازآفرینی روابط بین آن ها سوق می یابد. در چنین شرایطی نقش معمار به «تعریف کننده» فرآیندها و «انتخابگر» پاسخ ها تغییر می کند. به بیانی دیگر، ابزارهای پردازشگر طراح را از تولید کننده تک پاسخ ها به خالق سامانه ای متشکل از داد ه ها و روابط تبدیل می کند که دریایی از پاسخ های مطلوب را در اختیار وی می گذارد. در چنین شرایطی وظیفه انتخاب از میان گزینه ها نیز بر عهده وی قرار می گیرد.
چنین تغییری در ماهیت نقش معمار و ابزارها، شرایط را برای تعامل با سیستم های پیچیده فراهم می سازد. در حالی که تا کنون معماران در طراحی، محدود به حیطه درک و تحلیل ذهن خود برای خلق پیچیدگی بودند، امروزه تنها نیازمند درک و بیان روابط تولید کننده این گونه سیستم ها هستند. وظیفه بازتولید پیچیدگی، تهیه مدارک ساخت، تولید نمونه های مدل و حتی ساخت نهایی را با استفاده از شیوه های پارامتریک و ابزارهای وابسته به آن می توان بر عهده سیستم های کامپیوتری نهاد.

عرصه های کاربرد معماری پارامتریک

هرچند امروزه بیشترین نمونه های طراحی پارامتریک روی خلق فرم های حیرت انگیز متمرکز شده اند اما در کنار آن ها دفاتر معتبر معماری و گروه های پژوهشی روی کاربرد های بسیار گسترده تر این شیوه در معماری سرمایه گذاری کرده اند. در قدم های ابتدایی، ابزارهای پارامتریک برای بهینه سازی رفتار های فیزیکی ابنیه مورد استفاده قرارگرفته اند ، تحلیل فرم های معماری بر اساس متغیر های اقلیمی و بهینه سازی ساختمان بر این اساس را می توان در پروژه های شاخه بلک باکس شرکت اس. اُ. ام. (Black Box,S.O.M) مشاهده کرد. یکی از شاخص ترین نمونه های دیده شده کاربرد ابزارهای پارامتریک در حیطه کالبدی بنا به طور قطع پروژه مکعب آبی (Water Cube) در دهکده بازی های المپیک پکن است که ردپای ابزارهای پارامتریک را در تعریف مفاهیم، طراحی معماری، طراحی و بهینه سازی سازه و حتی شیوه ساخت آن می توان دید. اما شاید پیچیده ترین کاربرد این شیوه را باید در سازماندهی فضایی معماری جست وجو کرد، آن جا که هنر خلق فضا و پاسخ به عملکرد توأمان بر طراحی تاثیر می-گذارند. گستردگی مولفه های موثر در این عرصه از یک سو و خوش تعریف نبودن آن ها برای تبدیل به زبان قابل فهم برای کامپیوتر از ابتدایی ترین مشکلات پیش روی طراحان در به کار بستن شیوه های پارامتریک در این عرصه از معماری است.

معماری ژاپنی

حضور مدرنیته و به تبع آن معماری مدرن در اقصی نقاط دنیا، به دلیل چالش با سنت ها و الگوهای گذشته همواره تأثیری بنیادی در معماری کشورهای مختلف دنیا داشته است. در این میان ژاپن در تلفیق الگوهای بومی با فناوری های پیشرفته و نوین کشوری موفق محسوب می‌شود.
در راستای بهره‌گیری از تجارب معماران ژاپنی نمایشگاهی از معماری معاصر ژاپن در نگارخانه پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران از تاریخ 10/3/86 تا 24/3/86 برگزار گردید و به دعوت مشترک رایزن فرهنگی سفارت ژاپن در ایران و قطب علمی فناوری معماری، دو معمار ژاپنی، آقای «کازوهیرو کوجیما» و خانم «کازوکو آکاماتسو» در تالار شهید آوینی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران حضور یافته و به ایراد سخنرانی پرداختند.

معماری با سبک‌های مختلف و متنوع خود چیزی است که این روزها با زندگی تمام افراد خواسته یا ناخواسته آمیخته شده و تمام دور و برمان را فرا گرفته است. آشنایی با سبک‌های مختلف معماری و شناخت ویژگی‌های منحصر به فرد هر کدام از این سبک‌ها به گردشگران و جهانگردان این امکان را می‌دهد تا با آگاهی بیشتری بناها و سازه‌هایی را که هنگام سفر کردن با آن‌ها مواجه می‌شوند را تحلیل و بررسی کنند.

در خصوص پدایش سبک های متفاوت معماری میتوان گفت: اولین سبک معماری یعنی معماری کلاسیک در سال ۸۵۰ پیش از میلاد مسیح مطرح میشود و در ادامه دو سبک دیگر را که شامل معماری بیزانس یا روم شرقی و معماری رمانسک میشود رامیتوان نام برد. حال به قرن دوازدهم میلادی رسیده‌ایم.

معماری گوتیک (Gothic)

سبک معماری گوتیک سبکی بود که پس از مدت‌ها یک پیشرفت و تغییر نسبتا اساسی را با خود به همراه آورد و به همگان نشان داد. این سبک از معماری که دستاورد اروپایی‌ها بود، ساختمان‌ها و بناهایی را به وجود آورد که بلندتر بودند، سبک‌تر بودند و از نسبت به دیگر سبک‌های معماری پیش از خود بسیار بیشتر خودنمایی می‌کردند. مهم‌ترین نشانه سبک گوتیک که بیشتر برای ساختن کلیساها از آن استفاده می‌شد، طاق‌های نوک تیزی بود که در بنا به کار می‌رفت. جذابیت این سبک از معماری به حدی بود که در اواسط قرن ۱۸ تا اواسط قرن ۲۰ میلادی، این سبک مجددا احیا شد و با قدرت بیشتری ظاهر شد و باز شاهد ساخت سازه‌هایی جدید با این سبک از معماری بودیم.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: قوس‌ها و طاق‌های نوک تیز، ستون‌های باریک، مناره‌های مارپیچ و ستون‌های اصلی قوسی شکل از اصلی‌ترین ویژگی‌های سبک گوتیک هستند.

این سبک را در کجا ببینیم: کلیسای نوتردام پاریس، کلیسای وست مینستر در لندن و کلیسای جامع کلن در آلمان از جمله مهم‌ترین بناهایی هستند که از سبک گوتیک در ساخت آن‌ها استفاده شده است.

معماری رنسانس (Renaissance)

زمان اصلاح ظاهری فرا رسیده است! معماری کلاسیک و نشانه‌ها و قوانینش را به خاطر دارید؟ سبک معماری رنسانس با رعایت قوانین کلاسیک یونانی‌ها در هنر، به سبک معماری آنها ظاهری نو بخشید و به آن جانی دوباره داد. معماری رنسانس تناسبات معماری کلاسیک را حفظ کرد اما به طرز سخاوتمندانه و قابل توجهی به آن زیبایی بخشید و آن را مطابق با سلیقه زمان خودش احیا کرد. این سبک از معماری نسخه پیشرفته‌تر و صد البته زیباتر از معماری کلاسیک است.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: ستون‌هایی با شکل معماری کلاسیک و سنگ‌فرش‌ها و گنبدهایی که نسبت به معماری کلاسیک بهبود بسیاری یافته‌اند از مهم‌ترین ویژگی‌های سبک معماری رنسانس هستند.

این سبک را در کجا ببینیم: کلیساهای جامع فلورانس و میلان، موزه لوور پاریس و کلیسای سن پیتر در رم از مهم‌ترین بناهایی هستند که در آن معماری رنسانس به چشم می‌خورد.

معماری باروک (Baroque)

همزمان با رواج کلاه گیس‌های نمایشی و تجملی، سبکی از معماری پدید آمد که به طرز بسیار قابل توجهی تمرکز اصلی خود را بر روی جنبه‌های ظاهری و تزیینی بنا گذاشته بود. دوره باروک بیش از هر هر زمان دیگری المان‌های تزیینی بنا را به شکل کاملا دقیق و با جزییاتی استادانه به نمایش گذاشت. این سبک از معماری در اواخر قرن ۱۸ میلادی بسیار خوش درخشید و تک تک سطوح بناهایی که از این سبک پیروی می‌کردند با جزییات بسیار زیاد و پر زرق و برق خود چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کرد.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: تزیینات بسیار زیاد و خیره کننده، نقاشی‌هایی که بر روی سقف کشیده می‌شد و بهره بردن از نور و نورپردازی به شکلی نمایشی از ویژگی‌های اصلی معماری باروک است.

این سبک را در کجا ببینیم: کاخ ورسای در فرانسه، فواره تروی در رم و کلیسای جامع سنت پل در لندن از جمله بناهایی هستند که از این سبک پیروی می‌کنند.

معماری نئوکلاسیک (Neoclassicism)

سبک معماری نئوکلاسیک، سبکی از معماری بود که با بخشی از دوره باروک همزمان شد و توسط افراط دلنشینی که باروک در خود گنجانده بود تقریبا پس زده شد! سبک نئوکلاسیک هم تقریبا همانند رنسانس از معماری کلاسیک یونان و روم پیروی می‌کرد با این تفاوت که نئوکلاسیک برخلاف رنسانس در بعضی موارد عینا از قوانین و تناسبات معماری کلاسیک بهره می‌برد و آن‌ها را با همان ظاهر اصلی خود به جسم بنایی تازه منتقل می‌کرد.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: ساختمان‌هایی با ظاهری جدیدتر که ستون‌ها، سنگفرش‌ها و گنبدهایش به طور سختگیرانه‌ای از معماری اصلی خود پیروی می‌کنند.

این سبک را در کجا ببینیم: کاخ سفید در واشنگتن دی سی، موزه ارمیتاژ در سن پترزبورگ و دروازه برندنبرگ در برلین از نمونه‌های بارز معماری نئوکلاسیک هستند.

معماری هنر نو (Art Nouveau)

سبک معماری هنر نو، سبکی بود که در اواخر قرن نوزده پدید آمد و تا اوایل قرن بیستم هم بیشتر دوام نداشت. این سبک از معماری بیشتر از اشکال طبیعت و گیاهان ایده می‌گرفت و از شکل ظاهری آن‌ها بهره می‌برد. انحنا و خمیدگی از ویژگی‌های این سبک از معماری بود. معماری هنر نو عمر کوتاهی داشت و در این مدت کوتاه شهر پاریس از این سبک بسیار استفاده کرد.

این سبک را چگونه تشخیص دهیم: خطوط خمیدگی و استفاده تزیینی از اشکالی که شبیه به گیاهان بودند از ویژگی‌های اصلی این سبک است.

این سبک را در کجا ببینیم: موزه اورتا در بروکسل، ورودی متروی پاریس و ساختمان لاویروت در پاریس از مهم‌ترین مکان‌هایی هستند که از سبک معماری هنر نو بهره می‌برند.